ครอบครัวเป็นสถาบันหลักที่สำคัญของสังคม และมนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์ที่มีครอบครัวของตนเอง ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร เพราะครอบครัวเริ่มต้นพร้อมๆ กับการเริ่มต้นของมนุษย์ชาติ เมื่อพระเจ้าทรงสร้างโลก พระองค์ทรงสร้างมนุษย์ให้ปกครองดูแลโลก และพระเจ้าทรงเห็นว่าผู้ชายคนแรกอยู่คนเดียวไม่ดี พระองค์จึงทรงประทานและสถาปนาครอบครัวให้กับเขา เพื่อเขาจะมีชีวิตอยู่อย่างมนุษย์ที่มีพระฉายของพระเจ้า มีความสุขและมีคุณค่า ครอบครัวคือที่ๆ ให้กำเนิดของมนุษย์ให้การเติบโต และเรียนรู้ชีวิต ถ้าพระเจ้าไม่สถาปนาชีวิตครอบครัวในโลกนี้ ก็จะมีเพียงมนุษย์คนแรกที่พระเจ้าสร้างคืออาดัมและคงจะไม่มีการเกิด แต่เมื่อพระเจ้าทรงสถาปนาให้มีครอบครัวเป็นที่ๆ ให้การเลี้ยงดู ให้ความเจริญเติบโต ให้ความรัก ให้การเรียนรู้ชีวิตและการศึกษา ดังนั้นเราจึงกล้าพูดว่า “ครอบครัวเป็นสถาบันการศึกษาแห่งแรกของชีวิต”
ครอบครัวเป็นศูนย์กลางการพัฒนาจิตใจ สติปัญญา ความสามารถและวุฒิภาวะ การสร้างสรรค์ของชีวิต เป็นที่เราเรียนรู้สิ่งแวดล้อม เรียนรู้ตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อม และสิ่งที่เราสัมพันธ์ด้วยไม่ว่าจะเป็น มนุษย์ สัตว์ หรือสิ่งของ เรียนรู้การแก้ปัญหา เรียนรู้วินัย คุณธรรมความรับผิดชอบ ศีลธรรมจากครอบครัว เป็นที่ที่เราจะแสดงตัวว่า เราเป็นใครมีพรสวรรค์อย่างไร และมีพลังชีวิตแค่ไหน เพราะครอบครัวเป็นที่ส่งเสริมเราไปสู่ความมีวุฒิภาวะในทุกๆ ด้าน
ครอบครัวเป็นสถาบันที่ให้ความปลอดภัยและมั่นคง เราพูดได้ว่าครอบครัวเป็นที่หลบภัย ปกป้องเราให้พ้นจากอันตราย และชีวิตย่อมมีปัญหา ปัญหาเหมือนกับพายุฝนในชีวิตของเรา บางครั้งปัญหาเดือดร้อนเหมือนพายุใต้ฝุ่นทั้งร้อน ทั้งเปียก ทั้งหนาวทั้งแรงกล้าสู้ไม่ได้ก็ต้องหลบเข้ามาในครอบครัว เราจึงปลอดภัย ทารกต้องการมือและอ้อมอกอบอุ่น มีความรัก ต้องการให้อภัย และต้องการความเอ็นดู ความเป็นเพื่อน และกำลังใจ ในโลกจึงไม่มีพลังอะไรใหญ่ยิ่งกว่าพลังแห่งความรัก ความห่วงใย และความอบอุ่นของครอบครัว ครอบครัวเป็นแหล่งปลูกฝังทัศนคติ และค่านิยมของชีวิต ทุกคนรับอิทธิพลของครอบครัว ฉะนั้นพ่อแม่จึงมีความรับผิดชอบสูงที่ปลูกฝังค่านิยมทัศนะคติต่างๆ เพราะพ่อแม่เป็นผู้อบรมสั่งสอนลูก ค่านิยมที่ว่า “ลูกเอ๋ย ต้องขยันเรียนนะ จะได้เป็นเจ้าคนนายคน” ทำให้เด็กคิดที่จะเป็นเจ้าคนนายคน และค่านิยมที่ว่า “ลูกเอ๋ย ขยันนะ จะได้ร่ำรวย” ทำให้ลูกคิดอยากจะเป็นคนรวย “ลูกเอ๋ย อย่าแพ้เขานะ ถ้าแพ้อย่ากลับมาให้แม่เห็นหน้านะ” จะทำให้เด็กเป็นคนที่ท้าตีท้าต่อย ชิงดีชิงเด่นตลอดชีวิตของเขา และถ้าไม่ได้อย่างที่เขาคาดหวัง ก็จะเกิดผิดหวัง ท้อถอย และคิดทำลายตนเอง ฉะนั้นครอบครัวจะต้องมีปรัชญาชีวิตที่ดี สมจริง เกิดผล และสร้างสรรค์เพื่อให้เยาวชนของเราได้เติบโตอย่างสมจริง และสร้างสรรค์ต่อไป
ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว ครอบครัวมีความสำคัญอย่างยิ่งนอกจากครอบครัวจะเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า แล้วยังเป็นสถาบันหลักของสังคม ประเทศชาติ สังคมหนึ่งจะดีหรือไม่ดี มีสวัสดิภาพมั่นคงหรือไม่ ย่อมขึ้นอยู่กับสังคมนั้นๆ มีสภาพครอบครัวเป็นอย่างไร ครอบครัวเป็นโรงเรียนแห่งแรกของเรา เป็นที่ที่ให้กำเนิด การปกป้อง คุ้มครองให้ความอบอุ่น ความรัก และกำลังใจแก่เรา เป็นที่ๆให้พลัง ให้ปรัชญาชีวิตให้การพัฒนาและความเจริญเติบโตแก่เรา พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิด ให้การเลี้ยงดู ให้การเจริญเติบโตแก่เรา ปู่ย่า ตายาย ลุงป้าน้าอา พี่น้องเป็นผู้มีพระคุณและเป็นเพื่อนร่วมสังคม ที่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา ครอบครัวมีความผูกพันอย่างแยกไม่ออก ครอบครัวเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมนุษย์
ดังนั้นการศึกษาจึงเป็นการท้าทายให้เราเห็นความสำคัญ ให้ความสนใจ มีความจริงใจ ที่จะเรียนรู้ความจริงของชีวิตเพื่อเสริมสร้างให้เป็นครอบครัวที่มีความสุข หรือครอบครัวที่มีสุขภาพจิตที่ดี สุขภาพร่างกายดี และจิตวิญญาณดี หรือพูดอีกนัยหนึ่งว่า ให้ครอบครัวที่สมบูรณ์
